Şubat 09, 2010


Eskiden anlatmaya hevesim vardı. Yazardım. Hevesim yazmaya değil yazabilmeye imiş. Şimdi yaptığım işler de yapmaya değil yapabilmeye... Birilerine bir şeyler söylemiştim... Onları söylemek değildi amaç, söyleyebilmekti...

Hobime ADO Öğrenci Temsilciliği yazamadığıma göre "bu ne" diyecekleri başka bir şey yazmalıydım. Yazdım... Retorik...

Sanat sevgisi gibi yüksek bir ruha hizmet etmeli ruhum dedim. Ruhum cism-i beşerime hapsoldu... Uyku güzel şey, yemek yemek de öyle, gurme sayılırım hatta ama kim inanır. İnanmasa ne yazar... Bir kişi anlasa beni yetiyor artık bana... İnsanlar beni anlamadığında üzülürdüm. Artık gerizekalı olanlarını görüyorum... Davranışları düşüncesizce oluyor aslında çoğu zaman... Küçümsemiyorum kimseyi ama dikkat etmiyor insanlar...

Şairin dediği gibi; dünya düşmüş üstlerine, denemiyorlar bile...

0 yorum: