İlişikileri bitmiş ama o içindeki mikrobun ölmesini istemiyor. Böylece güzel bir bahanesi olyor hayatta: Başarısız olma bahanesi, hayatta tutunamama bahanesi... İçindeki mikrobu öldürürse herkes gibi çalışması, mücadele etmesi, birşeyler başarması gerekecek. Şimdi mazereti var. Bu da işine geliyor...

Terk edilmiş bir okyanusta baş başa kalmış iki balık gibi sarhoşuz...

Neden insan hep kendine köle
Değişmez mi söyle
Ve o an bende bile yok
Neden insan ayıpladığını yaşamadan ölmüyor
Ve o an bende bile yok
Ben öldüm...

Aşk

kimsesizim hısmım da yok hasmım da
görünmezim cismim de yok resmim de
dil üzmezim tek hece var ismimde
barınağım, gönül denen yer benim

Yok böyle bir baş ağrısı. Kafamda filler maç yaparken sanki bütün çimleri ezdiler...

Sözüm meclisten dışarı dostlar, bugünlerde kendimi hıyar gibi hissediyorum. Hani dilim dilim doğrasalar beni; Marmara, Ege, Karadeniz ve hatta Akdeniz cacık olur diyorum. Derdim öylesine büyük ki dostlar, kırka yarıp yine kırka bölseler ve kırk bostana gübre diye serpseler; kırk bin tane ot biter de kırk bin derde deva olur diyorum...

Herkes çocukken büyük adam olma hayali kurar ama bazıları büyür; bazıları ise hep çocuk kalır. Siz ne kadar büyümek isterseniz isteyin; büyük olmak için doğmadıysanız hep küçük kalırsınız. Hep küçük....

İntikam içli bir marştır gerçekte.